Doręczenia komornicze Gdańsk – Najczęściej Zadawane Pytania

W postępowaniu egzekucyjnym listy wysyłane są tradycyjnie jako przesyłki polecone za potwierdzeniem odbioru, jako przesyłki hybrydowe, a także z użyciem systemu e-Doręczeń.

Komornik może doręczyć pismo przez e-Doręczenia. Polega to na przesyłaniu pism pocztą elektroniczną – odpowiednikiem tradycyjnego listu poleconego wysyłanego za potwierdzeniem odbioru. Warunkiem jest wcześniejsze założenie przez adresata skrzynki do e-Doręczeń przez mObywatela. Jeśli adresat tego nie zrobi, Poczta Polska wykorzystuje przesyłkę hybrydową (patrz niżej).

Obowiązek wykorzystywania e-Doręczeń dla komorników wejdzie w życie 1 października 2029 roku.

Jest to alternatywa dla tradycyjnego listu, polegająca na przekazaniu korespondencji Poczcie Polskiej w formie elektronicznej, gdzie przesyłka jest drukowana, pakowana i dostarczana w klasyczny sposób.

Jeżeli doręczający nie zastanie adresata w mieszkaniu, może doręczyć pismo dorosłemu domownikowi.

Dla adresata, którego doręczający nie zastanie w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism.

Status doręczenia własnego pisma można sprawdzić nas stronie Poczty Polskiej poprzez śledzenie przesyłek.

Status doręczenia pisma od komornika adresowanego do siebie najłatwiej sprawdzić kontaktując się z kancelarią.

W tym przypadku przysługuje skarga na czynności komornika.

Proces doręczenia korespondencji za pośrednictwem komornika rozpoczyna się od dnia otrzymania zlecenia – komornik ma od tego czasu 14 dni na doręczenie. Następnie wszystko zależy to ustaleń komornika pod wskazanym adresem – patrz punkt niżej.

Jeżeli pod podanym adresem zastano dorosłego domownika, komornik może doręczyć pismo temu domownikowi, chyba że z posiadanych informacji wynika, że pismo powinno zostać doręczone do rąk własnych adresata.

Jeśli adresata nie zastano przy próbie doręczenia, komornik ustala, czy adresat zamieszkuje pod wskazanym adresem.

Jeśli ustali, że tak – umieszcza w jego skrzynce lub w drzwiach zawiadomienie o podjętej próbie doręczenia wraz z informacją o możliwości odbioru pisma w kancelarii komornika oraz pouczeniem, że należy je odebrać w terminie 14 dni od dnia umieszczenia zawiadomienia.

Jeśli ustali, że adresat nie zamieszkuje pod wskazanym adresem – zwraca pismo podmiotowi zlecającemu doręczenie informując go o dokonanych ustaleniach. To samo dotyczy przypadku, gdy komornikowi mimo podjęcia wymaganych czynności nie udało się ustalić, czy adresat zamieszkuje pod wskazanym adresem.

W przypadku bezskutecznego upływu terminu do odbioru pisma (patrz wyżej), pismo uważa się za doręczone w ostatnim dniu tego terminu, a komornik zwraca pismo podmiotowi zlecającemu doręczenie, informując go o dokonanych ustaleniach oraz o dacie doręczenia.

Tak, komornik ma obowiązek sporządzić protokół z próby doręczenia i zapisać w nim poczynione ustalenia.

Komornikowi należy przekazać wniosek o doręczenie, w którym wnioskodawca wskażę dane osobowe uczestnika oraz adres na jaki ma być doręczona korespondencja. Wraz z wnioskiem konieczne jest przedłożenie zobowiązania sądu oraz koperty z korespondencją sądową. W przypadku, gdy zobowiązanie sądowe jest adresowane do pełnomocnika procesowego należy dostarczyć również umocowanie pełnomocnika do wystąpienia z wnioskiem o doręczenie.

Zgodnie z postanowieniami ustawy o komornikach sądowych, komornik dokonuje doręczenia w terminie 14 dni od dnia otrzymania zlecenia. Skuteczne złożenie wniosku oznacza jednak, że nie zawiera on braków formalnych i jest w pełni opłacony. Wobec powyższego, termin 14 dni na doręczenie korespondencji rozpoczyna swój bieg od dnia wniesienia wymaganej przepisami opłaty.

Komornik doręcza korespondencję na zlecenie sądu lub na wniosek powoda zobowiązanego przez sąd na podstawie art. 139¹ § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Ma to miejsce w sytuacji, gdy mimo dwukrotnego awizowania pozwany nie odebrał pozwu lub innego pisma procesowego wywołującego potrzebę podjęcia obrony jego praw, a wcześniej nie doręczono mu żadnego pisma w sprawie i nie ma zastosowania przepis szczególny przewidujący skutek doręczenia. Sąd wyznacza na dokonanie tej czynności termin dwóch miesięcy od dnia otrzymania zobowiązania. W tym czasie powód powinien złożyć do sądu dowód doręczenia pisma pozwanemu albo zwrócić korespondencję wraz z pisemnym potwierdzeniem, że pozwany zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie. Niedochowanie terminu może skutkować zawieszeniem postępowania sądowego na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. Termin na złożenie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania wynosi trzy miesiące. Wraz z wnioskiem konieczne jest przedstawienie dowodów wykonania wcześniejszego zobowiązania sądu, co umożliwi dalsze procedowanie sprawy. Po bezskutecznym upływie wskazanego terminu sąd umorzy postępowanie.

Podstawową różnicą między doręczeniem sądowym a komorniczym jest to, że sąd podejmuje czynności z urzędu, natomiast komornik działa wyłącznie na bezpośrednie zlecenie sądu bądź na wniosek powoda, uprzednio zobowiązanego do tego przez sąd. Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego, zasadą jest doręczanie korespondencji przez sąd. Sąd dokonuje doręczeń przez operatora pocztowego, osoby zatrudnione w sądzie lub sądową służbę doręczeniową. W określonych przypadkach może dokonywać doręczeń również za pośrednictwem systemu teleinformatycznego lub na adres do doręczeń elektronicznych. Obowiązek doręczenia korespondencji przez komornika aktualizuje się gdy pomimo podwójnego awiza pozwany nie odebrał pozwu lub innego pisma procesowego wywołującego potrzebę podjęcia obrony jego praw, a w sprawie nie doręczono mu wcześniej żadnego pisma i nie ma zastosowania przepis szczególny przewidujący skutek doręczenia. Przewodniczący wówczas zawiadomi o tym powoda i zobowiąże go do doręczenia korespondencji przeznaczonej dla pozwanego za pośrednictwem
komornika.

Aby skutecznie złożyć wniosek o doręczenie korespondencji konieczne jest wniesienie opłaty w wysokości 60zł. W przeciwnym wypadku komornik nie podejmie żadnych czynności. Brak opłaty jest bowiem uznawany za brak formalny wniosku. Opłatę należy uiścić wraz ze złożeniem wniosku, a w przypadku gdy jej nie uiszczono, komornik wzywa wnioskodawcę do jej uiszczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Jeżeli wniosek złożyła osoba zamieszkała lub mająca siedzibę za granicą, która nie ma w kraju przedstawiciela, komornik wyznacza termin na uiszczenie opłaty nie krótszy niż miesiąc. W wezwaniu komornik określa wysokość należnej opłaty, termin jej uiszczenia oraz poucza wnioskodawcę o skutkach niewykonania wezwania. Po bezskutecznym upływie wskazanego terminu, komornik zwraca wniosek. Wniosek zwrócony nie wywołuje skutków, jakie ustawa wiąże z jego wniesieniem.

W związku z tym, że to powód zostaje zobowiązany do doręczenia niepodjętej przez pozwanego korespondencji za pośrednictwem komornika, na powodzie ciąży także obowiązek ponoszenia kosztów owego doręczenia. Koszty te mogą jednak podlegać późniejszemu rozliczeniu. KwesIa ta była przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, który w uchwale z dnia 20.10.2022r. sygn. akt III CZP 96/22 orzekł, iż koszt doręczenia komorniczego mieści się w zakresie pojęcia kosztów sądowych. W związku z czym, po zakończeniu postępowania w sprawie powód może dochodzić zwrotu wniesionych opłat. W tym celu należy zwrócić się do komornika o wydanie postanowienia stwierdzającego wysokość poniesionych kosztów doręczenia a następnie złożyć do sądu wniosek o zasądzenie ich zwrotu od pozwanego.